zaterdag 12 mei 2018

De Haj-meneer /jan. 2016

Zo kom ik op een doodnormale avond zomaar thuis met gebakjes...!

In de supermarkt zie ik een jongeman steeds naar me kijken. Ik denk dan altijd meteen 'Zit mn jas raar? Heb ik mascara op mn wang? Loens ik omdat ik moe ben?'
Haj zegt hij. Haj zeg ik terug. Een paar rijen verderop weer: Haj. Haj. Ik word er een beetje ongemakkelijk van maar glimlach vriendelijk. Als ik bij de kassa sta komt er iemand vluchtig aangelopen. Je raadt het al. De haj-meneer. 'Haj. Oh dit is de 3e keer he? Nu moet ik trakteren!'. Dus ik lach (er zit een leuke kop op en die spontaniteit waardeer ik wel) 'ja, eigenlijk wel!'.
Pakt hij uit zijn mandje ineens 2 gebakjes! Ik natuurlijk een kleur. 'Zullen we deze dan maar samen opeten?' zegt hij, en hij stelt zich voor als Mark. 'Uhm nou ja dat vind ik heel leuk, maar ik heb wel een vriend!'. 'Oh' zegt ie ineens heel wat minder enthousiast (ik vond het zielig! Gelukkig waren we de enige bij de kassa) 'ja dat had ik natuurlijk ook eerste even moeten vragen'. 'Geeft helemaal niets hoor! Ik vind het een hartstikke leuke actie en als ik vrijgezel was ging ik zeker een taartje met je eten' 'Sorry..' zegt hij. 'Nee joh, ben je mal, ik vind het een leuke spontane actie hoor!'. 'Oké, nou dan moet je maar met je vriend van de gebakjes genieten, wacht je even?' En hij rekent zijn boodschappen, inclusief gebakjes, af.
Ik heb hem maar een fijne avond gewenst en hem gezegd dat ik zeker weet dat heel veel dames wel een beschuitje, uh gebakje, met hem willen eten.

Lief, heb je morgen zin een gebakje? :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten