Huiselijk geweld, geschreven door een vakgenoot.
"Ik kreeg bloemen vandaag. Het was niet eens mijn verjaardag of een andere bijzondere dag. We hadden gisteren onze eerste ruzie en er zijn veel verschrikkelijke dingen gezegd wat mij pijn deed. Ik weet, het was niet gemeend en ik weet dat er spijt is want ik kreeg bloemen vandaag.
Ik kreeg bloemen vandaag. Het was niet eens onze trouwdag of een andere bijzondere dag. Afgelopen nacht werd ik tegen de muur gegooid en werd ik gewurgd. Het leek een nachtmerrie en toen ik vanmorgen wakker werd kon ik het niet geloven maar mijn wonden en blauwe plekken lieten me iets anders zien. Maar ik weet dat er spijt is want ik kreeg bloemen vandaag.
Ik kreeg bloemen vandaag. Het was niet eens Valentijnsdag of een andere speciale dag. Vannacht ving ik klappen, opnieuw. Deze keer was het erger dan alle andere keren. Als ik weg ga wat moet ik dan doen? Ik ben bang maar ik ben ook bang om weg te gaan. Maar ik weet er is spijt want ik kreeg bloemen vandaag.
Ik kreeg bloemen vandaag. Het was een speciale dag. Het was de dag van mijn afscheid, de dag dat ik het opgaf, de dag dat mijn lichaam en geest ermee ophielden. Afgelopen nacht ben ik eindelijk vermoord. Eindelijk werd ik dood geslagen. En als ik alle moed had verzameld om weg te gaan had ik geen bloemen gehad vandaag".
#stophuiselijkgeweld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten