Hallo zon en hallo dag

Hallo zon en hallo dag
Zullen we samen stralen, beginnen met een lach

Zullen we verwonderen, beleven, gewoon dankbaar zijn
Genieten van elk moment, groot of best wel klein

'Lief leven'

Dit is de tekst die ik zie als ik mijn laptop aan zet.
Ik ben dol op dit soort versjes. Inspirerend, met weinig woorden veel zeggen, eenvoudig.
Ook zo lekker positief: ben ik eens geïrriteerd of zit er iets tegen, dan kan zo'n tekstje als eye-opener werken. 'Oja, er blijft nog zoveel over om van te genieten'. 'Oja, laat ik dankbaar zijn voor een nieuwe dag'.

In een soort dagboek schreef ik afgelopen jaren steeds mooie, grappige of lieve teksten. Op Facebook verzamelde ik in een speciaal foto-album quotes die me aanspreken.
In notities schreef ik af en toe iets wat me bezig hield: iets heel moois, leuks maar ook iets verdrietigs wat me aangreep of bezig hield.

Ik heb het altijd typisch gevonden, hoe je op een foto met een nieuwe liefde in een paar uur tijd meer dan 100 likes krijgt, een win-actie voor een parfum in een paar dagen tijd 1000 keer wordt gedeeld en een aangrijpend filmpje van het KWF 'Eigenlijk weet je pas echt wat tijd is, als het niet meer vanzelfsprekend is' nauwelijks wordt bekeken of geliked. Hetzelfde geldt voor mijn notities, met 5 duimpjes is het wel gedaan.
Ik vind dat bijzonder: wat is het toch dat al het oppervlakkige, materialistische en snelle vertoon onderwerp van gesprek is en de tijdlijn rijkelijk vult, terwijl er voor de 'echte' kant geen ruimte of aandacht lijkt te zijn.
Houden andere mensen zich dan alleen met zichzelf bezig, bekommeren zij zich niet om een ander of om wat er in de wereld gebeurt? Zijn anderen echt oprecht gelukkig in die kleine wereld die draait om oppervlakkigheden en uiterlijk vertoon? Geregeld hield me dit bezig en nog steeds vraag ik me dit soms af, echter lukt het me steeds beter 'leven en laten leven' toe te passen.
Misschien houdt een ander zich er ook wel mee bezig, maar deelt dit niet. Misschien is die ander zonder dat wat jij als 'echt' ervaart wel heel gelukkig. Heeft diegene nog geen rugzakje van het leven gekregen en daardoor minder bewust of juist een dusdanige rugzak dat hij bewust wegblijft van diepgang en serieus of alleen maar ruimte heeft voor zichzelf. Het is oké. Jij bent jij, ik ben ik en jij bent oké en ik ben oké.
Dit is hoe ik het doe, dit is wat ik belangrijk vind, klaar. Gelukkig maar, dat we niet allemaal hetzelfde zijn!

Op deze blog zal ik zo nu en dan mijn hersenspinsels een plekje geven, uiteenlopend van teksten die me aanspreken, onderwerpen die me intrigeren tot reisverhalen en grappige of luchtige zaken.

De naam 'zee van geluk' heb ik gekozen omdat ik me een geluksvogel voel en mijn leven ervaar als een zee vol geluk. En soms, heel soms, is die zee wat onstuimig en is het even knokken tegen windkracht 10 en hoge golven.

Liefs, Lycke (Jolinn)