Overleven

Overleven (P. van Vliet)

Moet je hard zijn om te overleven

Tot de tanden toe bewapend voor je eigen veiligheid

Moet je sluw zijn om te overleven

Voor als het zover is, op het ergste voorbereid

Niemand meer vertrouwen

Altijd afstand houden

En overal op je hoede

Met dat ernstige vermoeden

Dat iedere belofte wordt gebroken met de tijd

Moet je hard zijn om te overleven

Knokken voor jezelf en alleen voor jouw belang

Zorgen dat je je nooit bloot zal geven

Je lach onder controle, je huilen in bedwang

Naar voren ellebogen

Kleppen voor je ogen

Nergens zwakke plekken

Honden, hoge hekken

En geloof, hoop en liefde achter het behang

We weten dat het allemaal kan kantelen

Naar die blijde boodschap van vrede en veiligheid

Naar het wonder van ontwapenen en ontmantelen

In die betere wereld van 'eenmaal komt de tijd'

Dat de liefde het zal winnen

Als we morgen maar beginnen

En dat wij met vertrouwen

Ook een toekomst kunnen bouwen

We weten het nog wel, maar het geloof zijn we kwijt

Want je moet hard zijn om te overleven

Onverschillig voor de wanhoop, onkwetsbaar voor verdriet

Met geen ander doel om naar te streven

Dan ieder voor zichzelf, verschanst op zijn gebied

Met niemand iets te maken

Koel berekenend schaken

Op kansen blijven loeren

Om de anderen te vloeren

Dan zal je overleven

Maar leven is dat niet...