Onvoorwaardelijke lach - Lotte Keizer

Onvoorwaardelijke lach - Lotte Keizer

Ik las dit jaren terug in de Metro en gaf me een brok in de keel. Prachtig.
"Het is niet zo dat zij iets niet heeft dat wij wel hebben, maar het is zo dat wij iets niet hebben wat zij wel heeft".
 
Mijn zusje is 18 jaar. Ze is officieel volwassen, maar onofficieel zal ze nooit volwassen worden. Tenminste niet als volwassen zijn betekent dat je je eigen beslissingen mag maken, alcohol mag drinken en je rijbewijs kunt halen. Ze is niet volwassen, maar ze is ook geen kind. Mijn zusje, Lara, is tijdloos. Een tijdloos meisje met een onvoorwaardelijke lach op haar gezicht. Tijdloos ben je als je niet denkt aan later, aan wat je nog moet doen. Je bent tijdloos als je niet denkt aan vroeger, aan wat je hebt gedaan. Een onvoorwaardelijke lach heb je wanneer je blij bent met het moment, met de dingen om je heen. Ik zal nooit tijdloos met een onvoorwaardelijke lach kunnen zijn.

Lara is meervoudig gehandicapt. Ze kan niet lopen, ze kan niet praten en het is moeilijk voor haar om te communiceren. Wanneer ik mensen het verhaal van Lara vertel zijn de reacties altijd hetzelfde. Het is zielig. Lara is niet gehandicapt geboren: ooit was ze een meisje van één jaar dat op het punt stond om te leren praten en lopen. Dat leerproces heeft ze nooit voltooid. Wat zij wel heeft voltooid is het licht zien in het leven. Iets wat velen van ons, lopende en pratende mensen, misschien nooit zullen voltooien. 
Wij denken in kaders en die kaders bepalen wat ons gelukkig maakt. Wat moet het vreselijk zijn als je niet kunt doen wat je wilt of niet kan zeggen wat je wilt. Maar is dat zo? Of denken wij dat omdat wij iets niet hebben dat mensen zoals Lara wel hebben? Misschien denken wij dat, omdat we moeilijk buiten ons kader kunnen treden. Wij missen dat stukje acceptatie, het gevoel dat alles goed is zoals het is. Wij maken ons druk over wat de toekomst ons zal bieden of wat het verleden ons heeft gebracht. Maar stel dat je je daar niet druk over maakt, is het dan zielig dat je niet kan lopen of kan praten?

Als ik in Lara haar ogen kijk, dan zie ik licht. Een glinstering die ontbreekt in de ogen van ieder ander. Ze lacht om kleine dingen, ze toont verwondering. Ze maakt zich niet druk. Ze is niet zielig. Misschien dat wij degenen zijn die zielig zijn. Het is niet zo dat zij iets niet heeft dat wij wel hebben, maar het is zo dat wij iets niet hebben wat zij wel heeft.